Katedra Budowy Mostów i Tuneli

O Katedrze

W roku 1970 w Politechnice Krakowskiej wprowadzono w życie strukturę instytutową. Na Wydziale Budownictwa Lądowego, który w roku 1987 przemianowano w Wydział Inżynierii Lądowej, w miejsce istniejących jedenastu katedr, po ich rozwiązaniu, utworzone zostały cztery Instytuty stanowiące podstawowe jednostki organizacyjne:

• Instytut Materiałów i Konstrukcji Budowlanych,
• Instytut Dróg, Kolei i Mostów,
• Instytut Technologii i Organizacji Budownictwa,
• Instytut Mechaniki Budowli.

W początkowych latach działalność Instytutów opierała się na strukturze bezzakładowej. Do wykonywania poszczególnych zadań powoływane były doraźnie zespoły dydaktyczno-naukowe. Zespoły te z początkiem roku 1974 przekształcone zostały w Zakłady. W Instytucie Dróg, Kolei i Mostów powstały:

• Zakład Dróg i Inżynierii Ruchu, przekształcony w 1992 r. na Katedrę Budowy Dróg i Inżynierii Ruchu,
• Zakład Dróg Żelaznych, przekształcony w 1976 r. na Zakład Dróg Kolejowych,
• Zakład Systemów Komunikacyjnych, działający od 1991 r.,
• Zakład Budowy Mostów i Tuneli, przeniesiony w 1982 r. do Instytutu Materiałów i Konstrukcji Budowlanych,
• Zespół Drogowych Budowli Inżynierskich, działający w latach 1982-1990.

Zarys historii Katedry Budowy Mostów i Tuneli

Historia powstania i rozwoju Katedry Budowy Mostów i Tuneli rozpoczyna się wraz z inauguracją działalności Wydziałów Politechnicznych przy Akademii Górniczej w Krakowie w dn. 1 kwietnia 1945 r. Istnienie i losy Katedry były od początku ściśle związane z rozwojem Wydziału Inżynierii Lądowej. 

Koniec II wojny światowej przyniósł Polsce zmianę granic, wskutek której Politechnika Lwowska znalazła się na terytorium ZSRR. Utrata najstarszej polskiej uczelni technicznej oraz ogrom zniszczeń wojennych postawiły przed państwem polskim konieczność wykształcenia nowych pokoleń inżynierów. W tej sytuacji prof. Izydor Stella-Sawicki wystąpił z koncepcją utworzenia w Krakowie - jedynym ocalałym ośrodku akademickim - wyższej szkoły technicznej. Pomysł spotkał się z uznaniem i poparciem ówczesnego rektora Akademii Górniczej, prof. Walerego Goetla. Wstępną zgodę wyraził także Minister Oświaty.

Po otrzymaniu przyzwolenia władz, pod koniec stycznia 1945 r. zawiązał się Komitet Organizacyjny, który po czterech miesiącach intensywnych działań doprowadził do uroczystej inauguracji działalności Szkoły Politechnicznej w Krakowie (31 maja 1945 r.) 

Na początku drugiej dekady czerwca 1945 r. uprawomocnił się dekret Prezydium KRN, mocą którego została utworzona Politechnika Śląska z tymczasową siedzibą w Krakowie. Rozpoczęte przed paroma dniami zajęcia dydaktyczne dla studentów Szkoły Politechnicznej przy AG były odtąd kontynuowane w ramach Politechniki Śląskiej.

Po przeniesieniu się Politechniki Śląskiej do swej stałej siedziby w Gliwicach, z końcem września 1945 r., część pracowników naukowo-dydaktycznych oraz liczne grono studentów wyraziło wolę pozostania i studiowania w Krakowie. Było to przyczynkiem do wznowienia zabiegów o uzyskanie zgody władz państwowych na utrzymanie Szkoły Politechnicznej w Krakowie. Starania uwieńczone zostały pozytywną decyzją Ministra Oświaty, na początku października 1945 r. Na jej mocy rektor Akademii Górniczej został upoważniony do zorganizowania w ramach tej uczelni Wydziałów: Architektury, Inżynierii Lądowej, Wodnej i Mierniczej z oddziałem Komunikacyjnym oraz Leśnym. Równocześnie minister mianował prof. I. Stella-Sawickiego zastępcą rektora Akademii Górniczej w sprawach organizowania tych Wydziałów. Wydziały te z dniem 19 listopada 1946 r., na podstawie dekretu erekcyjnego Wydziałów Politechnicznych, z mocą obowiązującą od 01 kwietnia 1945 r. uzyskały stan stabilizacji prawnej. 

W ślad za wydanym dekretem w ramach Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej utworzonych zostało 16 katedr :

• Katedra Statyki i Wytrzymałości Materiałów - kier. prof. I. Stella-Sawicki,
• Katedra Budowy Mostów - kier. z-ca prof. S. Andruszewicz,
• Katedra Budowy Kolei - kier. prof. K. Zipsner,
• Katedra Budowy Dróg - kier. z-ca prof. M. Chmaj,
• Katedra Budownictwa Ogólnego - kier. z-ca prof. W. Nowakowski,
• Katedra Budownictwa Wodnego I - kier. doc. W. Roniewicz,
• Katedra Budownictwa Wodnego II - kier. prof. R. Rosłoński,
• Katedra Petrografii i Geologii - kier. prof. M. Kamieński,
• Katedra Miernictwa I - kier. prof. E. Wilczkiewicz,
• Katedra Miernictwa II - kier. z-ca prof. O. Godliczka,
• Katedra Geodezji Wyższej i Astronomii - kier. prof. T. Banachiewicz,
• Katedra Matematyki - kier. prof. W. Nikliborc,
• Katedra Geometrii Wykreślnej - kier. prof. A. Plamitzer,
• Katedra Gleboznawstwa, Uprawy Gleb i Roślin - kier. em. prof. A. Karpiński,
• Katedra Ekonomii Społecznej - kier. prof. J. Michalski,
• Katedra Urządzeń Rolnych - kier. z-ca prof. M. Odlanicki-Poczobut.

Poza zmianami w obsadzie osobowej na stanowiskach kierowników, wszystkie katedry działały w pełnym składzie do końca roku akademickiego 1950/51. Na podstawie rozporządzeń Ministra Szkół Wyższych i Nauki z okresu maj-lipiec 1951 r., pięć katedr z Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej (Katedry: Geodezji Wyższej i Astronomii; Gleboznawstwa, Uprawy Gleb i Roślin; Miernictwa II; Urządzeń Rolnych; Petrografii i Geologii) przekazane zostały Akademii Górniczo-Hutniczej. Z dotychczasowych szesnastu katedr pozostało jedenaście, działających w latach akademickich 1951/52 i 1952/53.

Stosownie do zarządzenia Ministra Szkolnictwa Wyższego z dn. 21 sierpnia 1953 r. z mocą obowiązującą od 31 lipca 1953 r. w sprawie zmian organizacyjnych w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Wydział Inżynierii Lądowej i Wodnej przekształcony został na dwa oddzielne Wydziały: Budownictwa Lądowego, obejmującego oddziały budownictwa lądowego i komunikacyjnego oraz Budownictwa Wodnego.

Wydział Budownictwa Lądowego rozpoczął rok akademicki 1953/54 w nowej strukturze organizacyjnej w następującym układzie katedralnym:

• Katedra Statyki i Wytrzymałości Materiałów - kier. prof. I. Stella-Sawicki, z dwoma zakładami:
• Statyki Budowli - kier. prof. I. Stella-Sawicki,
• Wytrzymałości Materiałów - z-ca prof. W. Nowakowski,
• Katedra Budownictwa Ogólnego - kier. z-ca prof. W. Nowakowski, z jednym zakładem,
• Katedra Budowy Mostów - kier. prof. S. Andruszewicz, z jednym zakładem,
• Katedra Budownictwa Żelbetowego - kier. z-ca prof. B. Kopyciński, z dwoma zakładami:
• Budownictwa Żelbetowego - kier. z-ca prof. M. Fuksa
• Prefabrykacji Elementów Budowlanych - kier. z-ca prof. B. Kopyciński,
• Katedra Budownictwa Stalowego - kier. z-ca prof. F. Wojnarowski, z jednym zakładem,
• Katedra Budowy Dróg i Ulic - kier. prof. M. Chmaj, z jednym zakładem,
• Katedra Budowy Dróg Żelaznych - kier. z-ca prof. M. Babiński , z jednym zakładem,
• Katedra Organizacji i Mechanizacji Budownictwa - kier. doc. J. Wątorski, z jednym zakładem,
• Katedra Matematyki - kier. z-ca prof. Z. Siedmiograj, z dwoma zakładami:
• Matematyki Ogólnej - kier. z-ca prof. Z. Siedmiograj,
• Analizy Matematycznej - kier. F. Barański,
• Katedra Podstaw Marksizmu-Leninizmu - kier. p.o. B. Ciesielski, z jednym zakładem.

W roku akademickim 1953/54 nastąpiło pełne usamodzielnienie się Politechniki Krakowskiej a Wydział Budownictwa Lądowego pozostał jej częścią składową.

Strukturę instytutową w Politechnice Krakowskiej wprowadzono w życie w roku 1970. Na Wydziale Budownictwa Lądowego, który w roku 1987 przemianowano w Wydział Inżynierii Lądowej, w miejsce istniejących jedenastu katedr, po ich rozwiązaniu, utworzone zostały cztery Instytuty stanowiące podstawowe jednostki organizacyjne:

• Instytut Materiałów i Konstrukcji Budowlanych,
• Instytut Dróg, Kolei i Mostów,
• Instytut Technologii i Organizacji Budownictwa,
• Instytut Mechaniki Budowli.

W początkowych latach działalność Instytutów opierała się na strukturze bezzakładowej. Do wykonywania poszczególnych zadań powoływane były doraźnie zespoły dydaktyczno-naukowe. Zespoły te z początkiem roku 1974 przekształcone zostały w Zakłady. W Instytucie Dróg, Kolei i Mostów powstały:

• Zakład Dróg i Inżynierii Ruchu, przekształcony w 1992 r. na Katedrę Budowy Dróg i Inżynierii Ruchu,
• Zakład Dróg Żelaznych, przekształcony w 1976 r. na Zakład Dróg Kolejowych,
• Zakład Systemów Komunikacyjnych, działający od 1991 r.,
• Zakład Budowy Mostów i Tuneli, przeniesiony w 1982 r. do Instytutu Materiałów i Konstrukcji Budowlanych,
• Zespół Drogowych Budowli Inżynierskich, działający w latach 1982-1990.

Kierownikami Zakładu Budowy Mostów i Tuneli w kolejnych latach jego istnienia byli:

• prof. dr inż. Stanisław Andruszewicz - do 30.09.1973 r.,
• doc. dr hab. inż. Juliusz Koreleski od 01.10.1973 do 30.09.1979 r., przy czym od 01.10.1975 r. jako profesor nadzwyczajny,
• doc. dr hab. inż. Kazimierz Flaga - od 01.10.1979 r., od 1.01.1985 prof.zwyczajny

Z dniem 1 listopada 1982 r. Zakład Budowy Mostów i Tuneli został przeniesiony do Instytutu Materiałów i Konstrukcji Budowlanych. Kierownikiem Zakładu pozostał w dalszym ciągu doc. dr hab. inż. Kazimierz Flaga.

Przekształcenie Zakładu Budowy Mostów i Tuneli w Katedrę Budowy Mostów i Tuneli nastąpiło zgodnie ze Statutem Uczelni, w dniu 1 lutego 1993 r. Kierownikiem Katedry pozostał prof. dr hab. inż. Kazimierz Flaga, który pełnił te obowiązki do dn. 31 sierpnia 2009 r. W latach 1996-2002 był Rektorem PK.

Kierownikiem Katedry Budowy Mostów i Tuneli, od 01 września 2009 r. do 30 września 2019 r., był prof. dr hab. inż. Kazimierz Furtak, Rektor Politechniki Krakowskiej w latach 2008-2016.

 30. września 2019 r., na fali reorganizacji szkolnictwa wyższego w Polsce, Katedra Budowy Mostów i Tuneli zakończyła działalność. Z dniem 1. października weszła w skład nowej jednostki o nazwie - Katedra Konstrukcji Mostowych, Metalowych i Drewnianych. Kierownikiem został dr hab. inż. Mariusz Maślak. prof. PK.